Volwassenen negeren volwassenenpuberteit

In hun eerste levensjaren leren we kinderen om zichzelf te ontwikkelen. We leren kinderen zichzelf neer te zetten in de maatschappij totdat ze ‘volwassen’ zijn geworden en dan laten we ze los. Gebaseerd op een natuurlijke beweging. Dit duurt ongeveer tot hun veertigste levensjaar. En dan? Dan verliezen daar de meesten volwassenen de verbinding met het natuurlijk proces. We leren volwassenen niet meer om zichzelf te ontwikkelen en neer te zetten in de tweede levensfase. Zachter worden, empathie, zelfonderzoek, verandering van bewustzijn; daar schiet de mensheid in te kort. De individualiteit die is gecreëerd bij het kind blijft bij zichzelf en er wordt geen vervolg gegeven aan de ontwikkeling van de volwassenen.

Het individualisatieproces.

Dit proces richt zich vanuit het Individu naar de Totaliteit, en is in zijn geheel verloren gegaan. Het wordt geprobeerd, maar als men er mee bezig is heeft men het alleen maar over licht en liefde. Een teveel op één zijde gerichte blik van het geheel wat zonder dat men het weet een duidelijke tweedeling veroorzaakt. Dualisme blijft energetisch in zijn volledige kracht bestaan. Men vergeet terug te keren naar de Aarde en verbinding te maken met zowel het Aardse als het Hemelse. Door deze eenzijdig gerichte projectie blijft dualisme ongezien en onbedoeld gehandhaafd.

Dit doorzien is verdomd moeilijk. Mede doordat we blijven hangen in oude gebruiken en ‘een weten’ wat al eeuwen wordt gebruikt door het collectief. De huidige mens wil niet inzien dat het huidige leven een andere aanpak en inbrengt nodig heeft. Men kiest voor de veilige weg van ‘Alles is Liefde’. Alles moet met Liefde worden opgelost oftewel: negeren, bidden, mediteren en liefde sturen. Door deze eenzijdige focus wordt de tegenstelling gecreëerd van een bevestiging te sturen van jezelf, naar jezelf. Zodat jíj jezelf kent en een bevestiging krijgt - voor jezelf - dat je goed bezig bent. Maar om dat te kennen heb je ook die andere nodig de: “duistere kant”.

Zolang we blijven geloven in goeroes, religies en de overtuiging van het eigen weten blijft dit bestaan. Dat kan ook niet anders want dit is de aansturing van het collectieve onbewuste. Maar omdat we dit blijven doen is er niemand bereid om zijn eigen leven, zijn eigen proces onder ogen te zien. De mens blijft draaien in de molen van het huidige systeem. Oftewel het ‘rad van incarnatie’. Dit systeem wordt al eeuwen geleid door de Archetypische Goden (energetische velden).

Kijk om je heen om te zien tot waar we zijn gekomen met en in ons huidig denken. In plaats van dichterbij elkaar te komen wordt de splitsing alleen maar groter en geloven we in rituelen, kunstjes en woorden die goeroes vertellen. In feite gebeurt datgene dat beweging van het collectieve onbewuste is, maar waarvan men denkt dat ze dit bewust doen.

Ben ik boos op de wereld, de mens? Ik kan zeggen: “Ja”. Ja omdat we leven in de ban van een heel oud systeem. Niet dat het systeem slecht was, maar het heeft zijn tijd gehad. We proberen oplossingen in het gemanifesteerde te vinden. We hebben niet in de gaten dat dit een gemoderniseerde versie is van het Oude Rome of de Grieken. We noemen onszelf intelligent. Daar is niets van te merken. Het is uiterlijke geleerde intelligentie, maar geen intrinsieke empathische intelligentie. We moorden, plunderen en veroordelen er nog steeds op los, alleen nu hebben we regels en ethiek ingesteld om het ‘legaal’ te doen.

De mens is door de huidige conditionering alleen maar naar buiten geprojecteerd. Woorden, materialisme en visuele beleving zijn belangrijker geworden dan de intrinsieke ontwikkeling. En de mens denkt een gelukkige uitweg te hebben, want als het even niet goed gaat dan bidt de mens tot God om te helpen en te vragen “Vergeef ons onze zonden”. Als er dan drie weesgegroetjes worden opgezegd is het vergeven. Of er wordt gemediteerd en sturen we liefde de wereld in, dat zorgt dan voor de oplossing. Als we maar níet naar onszelf hoeven te kijken, en naar onze eigen rol in deze.

We vertellen liever anderen hoe het zou moeten. Iets wat we toevallig hebben gehoord of gelezen en wat al eeuwen in ons onbewust collectief systeem zit. De vraag: “Waarom Ben je hier?” wordt niet meer gesteld. Nee, in plaats daarvan werkt de huidige mens gehypnotiseerd en slapend zijn leven af en denken we wat te moeten betekenen voor de wereld. daarom de uitspraak: “Vader vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen”.

Maar als je iets wilt betekenen voor deze wereld en daadwerkelijk verandering wilt brengen, begin je bij jezelf. Dáár liggen de antwoorden. Dan ga je écht iets beteken voor deze wereld. Innerlijke verandering. Intrinsieke verandering. Niet de gemanifesteerde beleving. Want die doet niet ter zake, dat is slechts uiterlijke schijn. Maar het helpt je wél met de weg naar binnen, het laat je constant zien; “Zie je het?”.

Door het aangaan van het Individuatieproces onderzoek je de processen die plaatsvinden. Hierdoor krijg je steeds meer zicht op je eigen handelen. Handelen dat over het algemeen onbewust is. Je denkt dat je bewust handelt maar het is de handeling die het leven vraagt, want het hele systeem is met elkaar verbonden. Het IS een Totaliteit-beweging. Hoe verder je je verdiept in jezelf, des te meer je dit gaat zien. Des te meer ga je van jezelf houden. Niet van de persoon die je bent, maar van het ‘Zelf’, oftewel het ‘Alles’. Dát is houden van jezelf. En de acties die vanuit het ‘Zelf’ komen, zijn in zijn geheel anders. Het ‘Zelf’ ervaren is het einde van het Individuatieproces.

De intrinsieke beweging van het ‘Zelf’ kent geen richting. Het kent alleen ‘innerlijk weten’. Dit innerlijk weten is de gids, en deze gids spreekt zonder woorden, heeft geen wetten en geen regels. Het is volledig Aards/Universeel aanwezig. Het kent vele vormen; zowel Aards als Hemels. Er is geen verschil. Het is boven, beneden, links, rechts, voor je, achter je. Het is aanwezig in de ‘Zich Zelf’ en in ’Totale Harmonie’. Het voelt afschuw, haat, liefde, harmonie, boosheid etc., doch blijft het in Zich Zelf en doet het wat moet worden gedaan. Zonder verwachting van resultaat. Het startpunt van het ‘Zelf’ is altijd nul (Androgeen), geen begin en geen einde.

Dat wilt niet zeggen dat bidden, mediteren, yoga e.d. verkeerd zijn. Als een dergelijke je rite helpt voor een moment van rust, geborgenheid, dan zeker doen, zolang je blijft groeien en deze niet als waarheid gaat maken. Het zijn slechts hulpmiddelen, welke tegenwoordig belangrijker zijn geworden dan het uiteindelijke doel. Dat gold zo ook voor mij. In mijn reis heb ik me ook vastgehouden aan de rituelen dus:

‘Hij die zonder zonde is, werpt de eerste steen’.